Lars Kepler

Dlaczego piszą pod pseudonimem?

Napisanie książki jest rzeczą delikatną i intymną, a dla niektórych nowa tożsamość jest jedynym sposobem na doświadczenie artystycznej i twórczej wolności podczas procesu pisania. Powody, dla których Stephen King, J. K. Rowling i Joyce Carol Oates stosowali pseudonimy oczywiście różnią się, ale dla nas był to konieczny wybór, aby nawet zacząć wspólną prace. Może to zabrzmieć dziwnie ale dla nas kluczem do wspólnego źródła kreatywności było stworzenie nowego autora. Nikt nie wiedział, że wspólnie napisaliśmy nasza pierwsza książka Hipnotyzer. Nie wiedziały o tym nawet nasze dzieci ani wydawnictwo. Naszym zamiarem było pozostanie w ukryciu na zawsze ale niestety zostaliśmy ujawnieni po wielu miesiącach dziennikarskich śledztw.

Skąd pomysł akurat na ten pseudonim?

Lars jest hołdem dla szwedzkiego pisarza kryminałów Stiega Larssona, który zainspirował nas do napisania książek akurat tego gatunku. Wniósł nowe życie w szwedzką tradycję pisania o zbrodni i przestępstwach, pobudził naszą kreatywność. Nazwa Kepler pochodzi od niemieckiego naukowca Johannesa Keplera (1571-1630), który rozwiązał jedną z największych tajemnic swojego czasu. To jego obliczenia orbit planet dały początek tezom Newtona o grawitacji.

Kim są Aleksander i Aleksandra Ahndoril?

Aleksander dorastał w Upplands Väsby, dwadzieścia kilometrów na północ od Sztokholmu. Zawsze był zapalonym czytelnikiem, ale w młodości chciał zostać malarzem. Przez wiele lat produkował duże obrazy olejne inspirowane Caravaggio. Ćwiczył boks tajski i należał do jednego z klubów gdzie go ćwiczył. Studiował filozofię, religioznawstwo oraz filmoznawstwo na uniwersytecie. Jego pierwsza powieść została wydana gdy miał zaledwie dziewiętnaście lat. Zanim zaczął pisać pod pseudonimem Lars Kepler, napisał już dziewięć powieści, dwadzieścia sztuk teatralnych i jeden libretto operowe.

Alexandra dorastała w południowej Szwecji. Już jako dziecko chciała zostać aktorka. Uczęszczała do “National Academy of Mime and Acting” w Sztokholmie. Następnie otrzymała tytuł magistra nauk literackich, została zatrudniona jako doktorantka na uniwersytecie i zaczęła pisać rozprawę na temat portugalskiego poety Fernando Pessoa. Napisała trzy powieści historyczne, zanim rozpoczęła współpracę z Alexandrem.

Alexander i Alexandra pobrali się w 1994 roku. Mają trzy córki, mieszkają w centrum Sztokholmu.

Skąd pomysł na Joona Linnę i Sage Bauer?

Trudno powiedzie skąd nagle bierze się dany pomysł. Zaczynasz pisać i widzisz jak nowe światy powoli otwierają się przed tobą. Pisząc dalej napotykasz kolejne postacie. Stajesz się coraz ciekawszy. Starasz się ich lepiej poznać i dać im więcej miejsca na wyrażenie się i działanie.

Wiedzieliśmy, że będziemy potrzebować wyjątkowych bohaterów aby odważyć się zagłębić w mrok naszych opowieści. Już po raz pierwszy, kiedy zetknęliśmy się z Jooną Linną zrozumieliśmy, że to on jest tym bohaterem, którego potrzebowaliśmy. Ale nie tylko bohaterem, był też człowiekiem z głęboko ukrytą w sobie tajemnicą. Niemal od razu zdaliśmy sobie sprawę, że jest ona za duża jak na jedną książkę.

Potem przyszła kolej na Sagę Bauer z jej trudnym temperamentem. Saga jest inspektorem w służbie bezpieczeństwa, ekspertem od przesłuchań i bardzo dobrym bokserem. Jest piękna niczym księżniczka z bajki jednak ma wyjątkowo trudny charakter. Ciągle ucieka od przeszłości, stara się o niej nie myśleć. Jej matka była chora psychicznie, ale Sadze udało się to zostawić za sobą, pytanie na jak długo?

Co jest najlepsze w pisaniu razem?

Bycie autorem jest wspaniałe ale jednocześnie jest to jeden z najbardziej samotnych zawodów. Większość pisarzy nigdy nikogo nie wpuszcza do swojego świata. Wielu popełniło ten błąd nie będąc wstanie oprzeć się rozmowie o tym czym piszą, a potem czuli jak magia znika. Oznacza to, że bardzo trudno się dzielić tym o czym się pisze nawet z przyjaciółmi.

Pisząc razem złamaliśmy tę barierę samotności. Zamiast tego, prowadzimy teraz niekończące się rozmowy o tym co piszemy od chwili gdy się obudzimy, przez cały dzień aż do momentu gdy idziemy spać.

Wielu autorów, którzy pracują razem, pisze co drugi rozdział lub dzielą się bohaterami, ale nie my. Wszystko robimy razem. Podczas rzeczywistego procesu pisania cały czas zmieniamy teksty, przez co nieustannie dajemy impuls do reakcji. Po pewnym czasie nie wiemy nawet kto napisał dany fragment, kto go wymyślił – wtedy wiemy, że Lars Kepler przejął kontrolę nad książka.

Skandynawska tradycja powieści kryminalnej

Jest bliska naszych serc, odkąd w dzieciństwo spędziliśmy w towarzystwie Sjöwall i Wahlöö. Książki kryminalne są oczywiście wyraźnie zorientowane na rozrywkę ale są też czymś większym. Dla nas jest to gatunek, który idealnie nadaje się do dyskusji o kondycji społeczeństwa.

Q&A pochodzi z oficjalnej strony autorów http://larskepler.com/faqs/

źródło: własne, http://larskepler.com/lars-kepler/