Karaluchy (Harry Hole #2) – Jo Nesbø

Ocena:
7.4/10
karaluchy - okladka

Dane szczegółowe

  • Autor: Jo Nesbø
  • Cykl: Harry Hole
  • Tytuł oryginalny: nor. Kakerlakkene
  • Rok wydania w Polsce: 2011
  • Rok wydania w oryginale: 1998
  • Wydawnictwo: Wydawnictwo Dolnośląskie
  • Tłumaczenie: Iwona Zimnicka
  • Liczba stron: 320
Opis książkiRecenzjaStreszczenieBohaterowieCiekawostki

Karaluchy

Policjant Harry Hole przybywa do gorącego Bangkoku, gdzie norweski ambasador został znaleziony martwy w obskurnym domu publicznym. Już ten fakt sprawia, że wszyscy chcą jak najszybciej i możliwie jak najdyskretniej rozwiązać tę sprawę. Staje się również jasne, że rodzina zamordowanego chce ukryć przed policją niektóre fakty. Harry szybko orientuje się, że w tej sprawie chodzi o coś więcej niż tylko morderstwo…

Tom 2 serii, w której głównym bohaterem jest policjant z Oslo – Harry Hole. Książka która przyciąga nie tylko warstwą sensacyjną ale również klimatem. Jo Nesbø w niesamowity sposób przedstawia klaustrofobiczny i upalny świat Bangkoku.

źródło opisu: własne
źródło okładki: http://jonesbo.pl/

Karaluchy – Recenzja

Nowy kraj, nowe demony, kolejna ciemna sprawa, którą Harry Hole musi rozwiązać. Drugi tom serii Jo Nesbø przedstawia nam inspektora, który próbuje wygrać swoją wewnętrzną bitwę, gdzie jego duchy przeszłości przychodzą wieczorami i próbują znaleźć ukojenie w alkoholu.

Harry Hole przybywa do Bangkoku po tym, jak norweski ambasador (bliski przyjaciel premiera) zostaje zamordowany w motelu, który tak naprawdę jest burdelem. Sprawa jest wyjątkowo drażliwa i może wywołać skandal polityczny, który przyczyni się do upadku rządu. Dlatego Harry będzie musiał prowadzić śledztwo wyjątkowo ostrożnie, tak aby jak najmniej informacji przedostało się do mediów, bo właśnie to wydaje się bardziej insertować jego zwierzchników niż znalezienie mordercy.

Szybko okazuje się, że śmierć Ambasadora to mroczna i złożona historia, w której bierze udział cała paleta barwnych postaci również tych drugoplanowych. Podobnie jak w “Człowieku nietoperzu” również tutaj Nesbø daje nam możliwość wglądu w tamtejszą kulturę, geografię oraz ludzi. Przez całą opowieść pokazuje nam źródło zła oraz porusza ważne kwestie jak pedofilia czy przemysł seksualny w Tajlandii. Język Nesbø jest płynny, żywy, daje czytelnikom możliwość wniknięcia głęboko w wewnętrzny świat Harry’ego.

Zdecydowanie polecam ten kryminał. Na pewno wymaga on od czytelnika zaangażowania aby dość szybko orientować się w dość jednak zawiłej historii. Jednak rozwiązywanie tej sprawy wspólnie z Harrym daje satysfakcję.

Karaluchy – Zakończenie

Kto zabił Ambasadora Atle Molnesa? (oraz Ove Klipra i Rune Molnes) – ich zabójcą jest Jens Brekke. Jens po spotkaniu z ambasadorem w swoim biurze, odprowadził go od garażu i tam zadał mu śmiertelny cios nożem. Jens zabrał mu wtedy kluczyki od samochodu i schował ciało do bagażnika. Następnie wrócił do swojego biura tak aby jakiś świadek mógł potwierdzić jego wjazd z powrotem na górę. Pozostało jeszcze pozbycie się kasety z monitoringu, na której było nagrane jak Jens wbija nóż w plecy Ambasadora. Nakłonił ochroniarza Jima Love do oddania mu kasety, a sam Jens włożył do szafki z archiwum własną, podrobioną kasetę, która miała spowodować, że będzie pozbawiony alibi. Dlaczego to zrobił? Ponieważ był perfekcjonista i wiedział, że prędzej czy później ktoś zauważy niezgodność godziny nagrania co będzie świadczyć przeciw niemu ale tak naprawdę będzie jedynie poszlaką, która sprowadzi policję na fałszywy trop.

Następnie w dniu zabójstwa, o godzinie siódmej, przyjechał samochodem Ambasadora do domu Ovego Klipry. Zaparkował go w jego garażu, zadzwonił do bocznego wejścia, a kiedy Klipra otworzył drzwi to zobaczył jedynie lufę pistoletu. Jens kazał mu ją włożyć do ust, zacisnąć zęby i dopiero wtedy strzelił aby pozostawić po wystrzale jak najmniej śladów krwi. Morderca chcąc usunąć wszelki ślady wydłubał śrubokrętem kulę, która wyszła z tyłu głowy Klipry i ugrzęzła w ścianie. Następnie Jens przebrał się w charakterystyczny garnitur Ambasadora, poszedł do gabinetu Klipry, wziął stamtąd jeden z dwóch noży Szanów i klucze do domku. Wykonał też szybki telefon, który miał mu zapewnić alibi i zabrał ze sobą taśmę z nagraniem rozmowy.
Potem wrzucił do bagażnika ciało Klipry i odjechał stamtąd około ósmej. Trzydzieści minut później pojawił się u Wanga Lee, który był przekonany, że rozmawia z Atle Molnesem, ponieważ dla niego każdy cudzoziemiec wyglądał tak samo, szczególnie za ciemnymi okularami. Jens, który przyjechał z dwoma ciałami w bagażniku, poprosił o pokój oddalony od recepcji, tak aby niezauważony mógł przenieść ciało Molnesa do pokoju. Gdy znajdował się już w pokoju, z powrotem ubrał Ambasadora w jego garnitur. Następnie go położył na łóżku i ostrożnie wepchnął nóż Szanów w starą ranę. Około dziewiątej zabójca opuszcza motel i kieruje się z ciałem Klipery w bagażniku do jego domku.

Kiedy przyjechał do domku, drzwi otworzył wcześniej ukradzionym kluczem i wsadził ciało Klipery do zamrażarki. Następnie dokładnie wyczyścił odkurzaczem bagażnik tak aby nie zostawić żadnego śladu i wrócił do motelu. Zostawił samochód na parkingu i wszedł do pokoju, a następnie zniknął bez śladu w mroku nocy. Była to najsłabsza część planu Jensa ponieważ bardzo ryzykował, że ciało Ambasadora zostanie odnalezione przed jego powrotem z domu Ove.

Nie wiadomo skąd dokładnie Jens Brekke zabrał Runę Molnes ale tak naprawdę mógł ją zabrać skądkolwiek np. gdy wracała ze szkoły. Gdy tylko ją porwał zawiózł ją do domku Klipry i tam od razu zastrzelił.

Co było motywem Jensa? – jego motywem były pieniądze, skłoniły go do zabójstwa trojga ludzi. Zgodnie z testamentem pieniądze miała odziedziczyć Runa dopiero po ukończeniu dwudziestu trzech lat. W wyniku jej śmierci pieniądze te dziedziczył jej ojciec (który został już zamordowany) oraz matka, która była śmiertelnie chora i za 6 miesięcy miała umrzeć. To właśnie z nią chciał się ożenić Jens aby nabyć prawo do majątku. Dodatkowo Jens zdefraudował część majątku Ambasadora, którą mu powierzył. W przypadku Ove Klipery chodziło o przejęcie jego firm, które miały zagwarantowane gigantyczne kontrakt na budowę dróg i lini kolejowych.

Kto próbował zabić Harry’ego przykuwając go do dna basenu? – gdy jednego z wieczorów Hole wraca do swojego mieszkania, zostaje napadnięty w windzie i traci przytomność. Gdy budzi się zdaje sobie sprawę, że został przykuty do dna basenu własnymi kajdankami. Zrobił to Woo, który chciał się pozbyć Harry’ego na zlecenie Jensa.

Kto zabił Jima Love? – zabiła go osoba wynajęta przez Jensa Brekke, ponieważ Jim był jedynym świadkiem, który mógł zeznać, że on kłamie (sprawa podmiany kasety z nagraniem monitoringu).

Dlaczego Løken jest torturowany? – Løken był torturowany ponieważ Jens chciał wiedzieć gdzie odbywa się spotkanie Harry’ego z Lizą. Gdy Harry zadzwonił na komórkę Løkena wyświetlił się na niej numer telefonu, który zdradził jego lokalizację.

Na materiale marynarki Ambasadora, w miejscu gdzie został wbity nóż, znajduje się szara, przypominająca wazelinę substancja. Co to jest? – substancja ta to sadło renifera. Był nim pokryty nóż, którym został zamordowany Ambasador. Ponieważ sadło renifera nie jest dostępne w Tajlandii, ślad ten wskazuje, że mordercą był ktoś ze Skandynawii.

Do kogo należała pusta ampułka, którą znaleziono w samochodzie Atle Molnesa? – w ampułce tej znajdowała się lekarstwo na astmę, a należało do Ao, sekretarki Ambasadora, która miała romans z jego kierowcą, Sanphetem.

Karaluchy – Bohaterowie

Harry Hole – po wyjaśnieniu poprzedniej sprawy, “Człowieka Nietoperza” w Australii, trzydziestopięcioletni detektyw zdobył sporą popularność udzielając np. wielu wywiadów w mediach. M.in. ta sława spowodowała, że został wybrany do wyjaśnienia śmierci norweskiego Ambasadora w Bangkoku. Ma rozwiązać tę sprawę bez zbędnego rozgłosu, tak aby jak najmniej informacji przedostało się do mediów, przez co często odnosi wrażenie, że jego szefom wcale nie chodzi o znalezienie mordercy Ambasadora tylko o wyciszenie śledztwa. Gdy tylko przybywa do Tajlandii postanawia po raz kolejny skończyć z piciem.

Rodzina Molnesów – Atle oraz Hilde poznali się świeżo po ukończeniu przez niego studiów politologicznych. Jego rodzina była bardzo bogata, posiadała dwie fabryki mebli, a młody dziedzic stanowił doskonałą partię dla każdej dziewczyny we wsi.

Atle Molnes – norweski ambasador w Tajlandii, znaleziony z nożem w plecach w motelu niedaleko centrum Bangkoku. Polityk KrF – Chrześcijańskiej Partii Ludowej – były przewodniczący parlamentarnej komisji finansów. Był homoseksualistą, co było jednym z głównych powodów dla których został odstawiony na boczny tor. Chrześcijańska partia nie mogła sobie pozwolić na obyczajowy skandal, dlatego Molnesa został wysłany jak najdalej Norwegii, na placówkę dyplomatyczną w Tajlandii.

Hilde – około czterdziestopięcioletnia żona Atlego. Uzależniona od alkoholu, ma świadomość, że jej mąż ma skłonności homoseksualne. Po śmierci męża, to ona dysponuje majątkiem córki aż do ukończenia przez nią dwudziestu trzech lat. Jest śmiertelnie chora, pozostało jej 6 miesięcy życia. Ma romans z Jensem Brekke i zamierza wyjść za niego za mąż, chociaż niewiele do niego czuje.

Runa – siedemnastoletnia córka Atle i Hilde. Nieskutecznie próbuje flirtować z Harrym.

Liz Crumley – komisarz z Wydziału Zabójstw, partnerka Harry’ego w prowadzonym śledztwie. Gdy miała siedemnaście lat z powodu choroby wypadły jej włosy przez co goli głowę na łyso.

Jens Brekke – finansista, dealer walutowy. Zajmuje się m.in. finansami Ove Klipra. Na krótki okres zostaje aresztowany z powodu zniknięcia kasety z nagraniem monitoringu z garażu i brakiem z tego powodu alibi. Jednak dość szybko zostaje wypuszczony. Zawsze pewny siebie, stara się jak najbardziej minimalizować ryzyko zarówno w finansach jak i życiu prywatnym. Ma romans z Hilde Molnes.

Ove Klipr – inwestor, posiada firmę budowlaną, która zajmuje się budową dróg i kolei. Wyjechał do Tajlandii jako dwudziestopięciolatek ze zdanymi tylko w części egzaminami do dyplomu inżyniera oraz ze złą opinią. Pomimo tego, że w Norwegii nic mu nie udowodniono to ludzie z Ålesund mówili o dwóch “incydentach” Ove z młodymi chłopcami. Już w Tajlandii, dzięki swoim pieniądzom może bez przeszkód realizować swoje pedofilskie perwersje.

Ivar Løken – pracuje dla Państwa Norweskiego, chociaż nie jest pracownikiem ambasady. W przeszłości służył w armii w wojnach w Korei, Bangladeszu oraz Wietnamie. Jego zadaniem w Tajlandii jest obserwowanie oraz zbieranie dowodów na Ove Klipra, który spotyka się z młodymi chłopcami. W przeszłości sam został przyłapany na posiadaniu pedofilskich materiałów za co został wyrzucony z wojska.

Nho – funkcjonariusz z ramienia Tajlandzkiej policji, współpracuje z Harrym Hole.

Tonje Wiig – radca ambasady. To ona identyfikuje zwłoki Atle Molnesa i po jego śmierci pełni obowiązki ambasadora.

Wang Lee – nieduży, prawie czarny Chińczyk, prowadził motel położony niedaleko centrum. Jego klientami byli przeważnie cudzoziemcy ze specjalnymi wymaganiami seksualnymi. To właśnie w jego motelu odnaleziono ciało Ambasadora.

Dim – od piętnastego roku życia, pracuje jako prostytutka oddając znaczną część swojego wynagrodzenia rodzinie. Obecnie pracuje w motelu Wanga Lee, to ona miała być kobietą do towarzystwa dla Ambasadora i to ona znajduje jego ciało.

Sanphet – kierowca Atlego Molnesa, z którym był mocno zaprzyjaźniony. Jest Tajem i pomimo tego, że nigdy nie był w Norwegii, potrafi wymienić z pamięci wszystkie miasta. W dniu zabójstwa nie woził Ambasadora.

Woo – Chińczyk z Mandżurii, owiany zła sławą Goryl na zlecenia. Harry pierwszy raz go spotyka w biurze Sorensena gdy ten go wyrzuca przez okno na ulice. Współpracuje z Jensem Brekke.

Dagfinn Torhus – osoba z Ministerstwa Spraw Zagranicznych, z którą Harry ma się kontaktować i przekazywać mu wszystkie informacje na temat prowadzonego śledztwa.

Karaluchy – Ciekawostki

  • Jo Nesbø przybył z zarysem historii ‘Karaluchów’ do Bangkoku zimą 1998 roku. Początkowo założył, że będzie w tym mieście przebywał przez dwa miesiące, jednak szybko zdał sobie sprawę z tego, że będzie to zadanie wyjątkowo trudne. Miasto go przytłoczyło, jego klaustrofobiczny klimat, zapach spalin oraz korki powodowały, że nie wyobrażał sobie tam dłuższego pobytu. Jednak już po dwóch tygodniach oswoił się z nim – nie zauważał hałasu, zignorował pot, który pojawiał się na jego ciele po przejściu stu metrów. I tak Jo Nesbø podążył śladami Harry’ego, przez Chainatwown, na łodziach na rzecze Chao Phraya i w barach go-go w Patpong.
  • Jedynie dwa pierwsze rozdziały “Karaluchów”, których akcja ma miejsce jeszcze przed wyjazdem Harry’ego do Tajlandii, rozgrywają się w Oslo. Jednak zawierają one miejsca oraz postacie, które spotkamy w kolejnych częściach serii z Harrym Hole. I tak możemy poznać knajpę “U Schrødera”, która znajduje się niedaleko mieszkania Harry’ego na Waldemar Thranes gate, w norze położonej na skrzyżowaniu, na którym wschodnie dzielnice Oslo spotykają się z zachodnimi. To tam pracuje Vero, która słynie ze swojego ciętego, barmańskiego języka. W drugim tomie pojawia się również Bjarne Møller czyli przełożony Harry’ego, który nie raz jeszcze wstawi się za nim. Jest również ojciec Harry’ego, który po mimo upływu lat nie może pogodzić się ze śmiercią żony oraz siostra Harry’ego, Sio. “Karaluchy” to również pierwsze spotkanie z Tomem Waalerem, który w kolejnych częściach będzie ważną postacią… ale już ich pierwszy kontakt nie wróży dobrze ponieważ kończy się bójką. Ta część wprowadza również ogólny klimat i atmosferę intrygi oraz walki o władzę na najwyższych szczeblach norweskiego rządu oraz policji w Oslo.
  • “Karaluchy” zostały przetłumaczone na język polski dopiero w 2011 roku i pomimo, że jest to chronologicznie druga część to przetłumaczona została jako ósma książka.

x