Szwedzki dziennikarz oraz pisarz, który w swojej twórczości zajmował się głównie prawicowym ekstremizmem oraz rasizmem. Autor trylogii Millennium, która została wydana już po jego śmierci. Dwukrotnie zdobył nagrodę Szklanego Klucza, przyznawaną skandynawskim autor za najlepszą powieść kryminalną. Do marca 2015 roku, wszystkie części Millenium napisane przez niego, sprzedały się w liczbie ponad 90 milionów egzemplarzy.
Stieg Larsson urodził się w Vasterbotten w północnej Szwecji w 1954 roku. Trudna sytuacja ekonomiczna jego rodziców sprawiła, że musiał zostać oddany pod opiekę dziadków, którzy zajęli się jego wychowaniem. Dziadek – Severin Boström – stał się dla niego wzorem i miał olbrzymi wpływ w kształtowaniu jego charakteru. Był on zagorzałym antynazistą, podczas II Wojny Światowej był więziony w obozie pracy w Storsien za wygłaszanie antynazistowskich poglądów. Los dziadka głęboko wpłynął na Stiega Larssona, który podobnie jak on chciał walczyć o równe prawa, demokrację oraz wolność słowa.
Gdy miał 10 lat umiera jego dziadek i zamieszkuje razem z rodzicami oraz młodszym bratem. W wieku 18 lat, podczas spotkania jednej z grup sprzeciwiającej się wojnie w Wietnamie, poznaje Evę Gabrielsson, która została jego partnerką życiową aż do śmierci. Stieg poza zaangażowanie w działalność społeczno-polityczną, działa również w klubie miłośników science fiction. W latach 1978-1979 jest prezesem największego tego typu klubu w Szwecji.
Przez ostatnie 15 lat życia, zarówno on jak i jego partnerka żyli w ciągłym zagrożeniu ze strony prawicowych ekstremistów. W 1993 roku pewna neonazistowska gazeta zamieściła artykuł, w którym umieszcza jego oraz Evy Gabrielsson adres, numer telefonu i zdjęcia. Dodatkowo tekst kończy się pytaniem czy Stiegowi powinno pozwolić się kontynuować pracę czy należałoby z tym coś zrobić. Te groźby jednak zmotywowały Larssona do dalszej pracy i walki z organizacjami neonazistowskimi w Szwecji.
Wydarzenia z 1995 roku, gdzie w Szwecji z rąk neonazistów zginęło osiem osób, spowodowały, że Stieg Larsson, w raz z zespołem postanowili założyć antynazistowski magazyn Expo. Od 1999 roku, aż do śmierci był jego redaktorem naczelnym.
Zmarł 9 listopada 2004 roku z powodu rozległego zawału serca.
Tuż po jego śmierci zostały odkryte trzy manuskrypty ukończonych powieści, które były serią. Pierwsza z nich „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet” została wydana w Szwecji w 2005 roku, druga „Dziewczyna, która igrała z ogniem” w 2006 roku, a trzecia „Zamek z piasku, który runął” w 2007. Partnerka Larssona uważa, że jest w posiadaniu około 200 stron czwartej części Millennium, którą napisał jeszcze przed śmiercią, jednak nigdy nie przedstawiła na to żadnych dowodów. Eva Gabrielsson dodała, że znajdują się tam również synopsisy piątej oraz szóstej części Millennium i że była by wstanie dokończyć tę serię. Tak się jednak nie stało. W 2013 roku szwedzki wydawca Norstedts, postanowił zlecić napisanie kolejnych części Millennium Davidowi Lagercrantzowi. Autor „Co nas nie zabije” nie miał dostępu do materiałów, które należą do partnerki Siega Larssona.