Niemiecki bękart (Saga o Fjällbace #5) – Camilla Läckberg
Dane szczegółowe
- Autor: Camilla Läckberg
- Cykl: Saga o Fjällbace
- Tytuł oryginalny: szw. Tyskungen
- Rok wydania w Polsce: 2011
- Rok wydania w oryginale: 2007
- Wydawnictwo: Wydawnictwo Czarna Owca
- Tłumaczenie: Inga Sawicka
- Liczba stron: 568
Niemiecki bękart
W skrzyni na poddaszu, Erika Falck odnajduje stary, nazistowski medal. Nie może zrozumieć skąd jej matka go miała i dlaczego trzymała z innymi pamiątkami. Aby dowiedzieć się więcej o tym odznaczeniu, postanawia odwiedzić emerytowanego nauczyciela historii. Jednak mężczyzna zachowuje się on dziwnie i wymijająco odpowiada na pytania. W niedługim czasie po spotkaniu, mężczyzna zostaje zamordowany, a jego ciało przypadkiem odkrywa dwójka nastolatków, która włamała się do jego mieszkania. Czy odnalezienie medalu miało jakiś związek z tragiczną śmiercią Erika Frankla? Kto za wszelką cenę będzie chciał ukryć niewygodne fakty z przeszłości? Wyjaśnienie tej tajemniczej sprawy będzie miało swój początek w historii z końca II Wojny Światowej.
Kolejna część bestsellerowej sagi o Fjällbace napisanej przez “Królową szwedzkiego kryminału”. Porusza ona drażliwą kwestię kolaboracji części szwedzkiego społeczeństwa z nazistami podczas II Wojny Światowej.
źródło opisu: własny
źródło okładki: https://czarnaowca.pl
Niemiecki bękart – Zakończenie
Kto zabił Erika Frankla i dlaczego? – mordercą Erika okazał się jego brat, Axel. Zrobił to ponieważ Erik chciał wyjawić prawdę o wydarzeniach, które miały miejsce sześćdziesiąt lat wcześniej, co mogło doprowadzić do zrujnowania jego wizerunku.
Kim jest tytułowy “Niemiecki Bękart”? – Niemieckim Bękartem jest syn Elsy, która zaszła w ciążę z Hansem Olavsenem, który jak się okazało do 1944 roku był strażnikiem w jednym z niemieckich obozów koncentracyjnych, a jego ojcem był esesman.
Do kogo należał nazistowski medal znaleziony przez Erikę? – medal znaleziony przez Erikę w kufrze z pamiątkami matki, należał do Hansa Olavsena, który z kolei miał go od swojego ojca – Reinhardta Wolfa. Był on Niemcem i dzięki znajomości w Norwegii szybko awansował na wysokie stanowisko w SS.
Kto zabił Brittę i dlaczego? – Ciało Britty znalazła jej córka, która przyjechała odwiedzić rodziców. Obok martwej Britty leżał przytulony do niej jej mąż Hermana. Był on w szoku i ciągle powtarzał, że to on zabił żonę. Jednak miał on na myśli to, że przez jego działania doszło do morderstwa Britty. Jej mordercą okazał się Frans Ringholm, których chciał “uciszyć” chorą na alzheimera kobietę, co raz chętniej opowiadającą o wydarzeniach z 1945 roku.
Kto i dlaczego wpłacał co miesiąc przez pięćdziesiąt lat pieniądze na konto Wilhelma Fridena? – pieniądze na konto wpłacał Erik Frankl, a robił to z poczucia winy, że uczestniczył w morderstwie Hansa, który był ojcem Wilhelma. Dodatkowo Erik obiecał Axelowi tuż przed jego planowanym powrotem do Norwegii, że w razie gdyby mu się coś stało, ma się opiekować Elsą oraz ich dzieckiem.
Kim był Hans Olavsen i co się z nim stało po wojnie? – do 1944 roku był strażnikiem w jednym z niemieckich obozów koncentracyjnych. To tam spotkał uwięzionego Axela Frankla, początkowo relacje między nimi były poprawne, jednak pewnego dnia, starszy stopniem żołnierz zmusił go do pobicia Axela, ten pomimo tego, że nie chciał tego robić, ugiął się i kolbą karabinu uderzy go, tak że ten stracił słuch. Ostatniego dnia pobytu we Fjällbace doszło do spotkania Hansa z Axelem Franklem, który dopiero co wrócił z obozu koncentracyjnego. Od razu rozpoznał on w Hansie swojego kata, przez którego stracił słuch. Wraz z Erikiem, Fransem oraz przyglądającą się Brittą, Hans Olavsen został przez nich zabity, a jego ciało spoczęło w mogile gdzie byli pochowani niemieccy żołnierze z okresu I wojny światowej.
Bohaterowie książki “Ofiara losu”
Erika Falck – to znalezienie przez nią, nazistowskiego medalu w pamiątkach matki rozpoczyna serię wydarzeń, które ostatecznie doprowadzają do zabójstwa Erika Frankla. Próbuje się dowiedzieć jak najwięcej o przeszłości swojej matki. Chce wyjaśnić dlaczego jej obraz, który kreślą jej znajomi z lat młodzieńczych tak różni się od tego, który sama znała.
Patrik Hedström – jest na urlopie ojcowskim, przez co nie uczestniczy bezpośrednio w głównym śledztwie. Jednak w miarę możliwości stara się pomagać swoim kolegom i koleżankom z komisariatu.
Erik Frankl – zamordowany, starszy mężczyzna, którego ciało odnajdują dwaj nastolatkowie włamując się do jego domu. Był młodszym bratem Axel Frankla oraz emerytowanym nauczycielem historii. Zajmował się kolekcjonowaniem przedmiotów z czasów Trzeciej Rzeszy. Posiadał ich olbrzymią kolekcję.
Axel Frankl – starszy brat Erika, przez większą część roku mieszkający w Paryżu. Współpracuje z Centrum Szymona Wiesenthala, którego celem jest szukanie nazistowskich zbrodniarzy.
Elsa Moström – matka Eriki Falck, która w 1944 roku zakochuje się z Hansie Olavsenie i zachodzi z nim w ciąże. Jego zniknięcie powoduje, że musi wyjechać z miasta i urodzić dziecko w ukryciu, a następnie je oddać do adopcji. To wydarzenie wpłynie na resztę jej życia i spowoduje, że będzie się bała miłości i nigdy nikogo już nie pokocha.
Frans Ringholm – ma za sobą kryminalną przeszłość oraz członkostwo w rasistowskiej organizacji. Jako jedyna osoba ma wpływ na zachowanie swojego wnuka Pera. Niedługo po zamordowaniu Britty, postanawia popełnić samobójstwo.
Kjell Ringholm– dziennikarz, syn Fransa, z którym jednak praktycznie nie utrzymuje kontaktu. Ma za złe ojcu, że ten gdy był mu potrzebny w młodości to wybrał kryminalną drogę. Nienawidzi go również za to, że jest członkiem rasistowskiej organizacji. Dostaje od Erika Frankla wycinki z artykułów, które miały mu pomóc w dojściu do prawdy sprzed sześćdziesięciu lat.
Britta Johansson – chorująca na Alzheimer starsza kobieta, która była świadkiem tragicznych wydarzeń tuż po zakończeniu II Wojny Światowej. Choroba przyczynia się do tego, że coraz częściej o nich wspomina.
Hermana Johansson – mąż Britty,
Hans Olavsen – w 1944 roku przedostaje się na kutrze rodziców Elsy z Norwegii do Szwecji. Gdy jej ojciec odkrył, że ma na pokładzie nieproszonego gościa, zapytał go dlaczego się ukrywa i ucieka ze swojej ojczyzny. Ten skłamał mówiąc, że jest członkiem Norweskiego Ruchu Oporu. Ojciec Elsy zaproponował mu, żeby wspólnie zamieszkał z jego rodziną. Po zakończeniu II Wojny Światowej okazuje się, że historia, którą przedstawił nie była prawdziwa. Tak naprawdę nazywał się Hans Wolf i był synem esesmana. Sam był strażnikiem w obozie koncentracyjnym, w którym poznał Axela Frankla.
Niemiecki bękart – Recenzja
Camilla Läckberg to kolejna autorka powieści kryminalnych ze Skandynawii, która próbuje zmierzyć się z niełatwą przeszłością swojego narodu podczas II wojny światowej. Wcześniej temat ten poszurali m.in Jo Nesbo w Czerwonym Gardle, czy Stiega Larsson który skupił się na organizacjach neonazistowskich działających obecnie na terenie Szwecji, czyli kraju który przypomnijmy zachował neutralność podczas II WŚ. Czy współcześnie organizacje rasistowskie mają wpływ na życie szwedów? A jeżeli tak to jak duży, m.in. na te pytania próbuje odpowiedzieć Camilla Läckberg.
Fabuła książki rozpoczyna się tak naprawdę już na ostatnich stronach poprzedniej powieści. To wtedy Erika Falck odnajduje kufer z pamiątkami matki, w którym znajduje się niemiecki medal z okresu II wojny światowej. To zaskakujące odkrycie powoduje, że Erika szuka odpowiedzi, dlaczego jej matka, wśród osobistych rzeczy trzymała taką pamiątkę. Pierwsze kroki kieruje ją do emerytowanego nauczyciela historii, Erika Frankla. Ten unika odpowiedzi na najważniejsze pytania Eriki i sprawia wrażenie jakby coś na ten temat wiedział, ale nie chciał powiedzieć. Jednak sprawa robi się jeszcze bardziej podejrzana, gdy w niedługim czasie od tej rozmowy Erik Frankl zostaje znaleziony martwy we własnym domu.
Po raz pierwszy od „Księżniczki z lodu” to ponownie Erika jest w centrum uwagi, a nie przebywający na urlopie ojcowskim jej mąż Patrik. Pomimo tego, że sprawa morderstwa nie jest zbyt skomplikowana, to jest ona umiejętnie powiązana z historią z przeszłości, która toczy się równolegle. I właśnie to powiązanie powoduje, że czyta się tę książkę bardzo dobrze. Bardzo ważnym tematem powieści jest rasizm i odradzające się w Szwecji organizacje neonazistowskie. Läckberg w ciekawy sposób pokazuje podziały w społeczeństwie, które często występują nawet między członkami rodziny.
Ponownie jak to u Läckberg mamy masę wątków obyczajowych. Niestety większość z nich jest tak spłycona, że momentami ociera się to o groteskę. Rozwiązanie problemów z dorastającą nastolatką odbywa się podczas jednej rozmowy na molo, a przepisem na sukces okazuje się… wspólny papieros z nią. Po raz kolejny śledzimy miłosne perypetię Mellberga oraz jego przygody z… nowym psem. Oczywiście, można się tego czepiać, jednak całe szczęście są to wątki poboczne, które nie mają większego znaczenia dla przedstawionej historii i stali czytelnicy powinni być już do nich przyzwyczajeni.
Jeżeli poprzednia część, czyli „Ofiara losu”, spowodowała, że zaprzestałeś dalszego czytania powieści tej autorki, to myślę, że ta książka mimo wszystko Cie zainteresuje.