Głos (Inspektor Erlendur Sveinsson #5) – Arnaldur Indriðason

Ocena:
7.8/10
Głos - Okładka

Dane szczegółowe

  • Autor: Arnaldur Indriðason
  • Tytuł oryginalny: isl. Röddin
  • Rok wydania w Polsce: 2011
  • Rok wydania w oryginale: 2003
  • Wydawnictwo: Wydawnictwo W.A.B.
  • Tłumaczenie: Jacek Godek
  • Liczba stron: 344
Opis książkiStreszczenieBohaterowieRecenzjaCiekawostki

Głos

Tuż przed Bożym Narodzeniem, w jednym z hoteli w Reykjavíku dochodzi do morderstwa. Ofiarą jest pracujący oraz mieszkający w nim portier złota rączka, cichy, spokojny. Jak co roku miał przebrać się za świętego Mikołaja. I też w tym stroju pokojówka odnajduje jego zwłoki, z opuszczonymi spodniami, prezerwatywą na członku i raną kłutą w sercu. Komisarz Erlendur próbujący rozwikłać tę sprawę napotyka na gąszcz kłamstw oraz plotek. Jedna z nich może okazać się kluczowa w odnalezieniu mordercy.

Myli się ten kto uważa, że Islandia to ciche, spokojne miejsce… Piąty tom z serii z Inspektorem Erlendurem Sveinssonem, mistrza islandzkiego kryminału Arnaldura Indriðasona.

źródło opisu: własne
źródło okładki: Wydawnictwo W.A.B.

Głos – Zakończenie

Kto zamordował Gudlaugura? – Mordercą okazuje się być Ösp, pokojówka hotelowa. Wymienia dwa powody dla którego to zrobiła. Po pierwsze motyw finansowy. Wiedziała, że Gudlaugur jest w posiadaniu sporej ilości gotówki po sprzedaniu płyt winylowych. Po drugie gdy weszła do jego pokoju zobaczyła brata, który klęczał przed portierem a obok na łóżku znajdowała się góra pieniędzy. Pomimo, że wiedziała, że jej brat jest męską prostytutką to dopiero ten widok uświadomił jej jak jest on upokarzany.

Kim w przeszłości był Gudlaugur? – Jednym z głównych tropów podczas śledztwa jest przeszłość portiera. Szybko okazuje się, że jako dziecko było chórzystą. Miał niezwykle delikatny głos jednak to żeby występował na scenie było marzeniem jego ojca, który poprzez swoje twarde wychowanie zmuszał go do tego. Dla Gudlaugur był to przede wszystkim problem, rówieśnicy dokuczali mu przez to, że stał się sławny. W wieku 12 lat, podczas swojego jak do tej pory najważniejszego występu, stracił głos i musiał przed wcześnie zakończyć swoją karierę chórzysty.


Zobacz również: Najlepsze islandzkie kryminały


Dlaczego Gudlaugur uciekł z domu i nie utrzymuje kontaktu ze swoją rodziną? – Gdy Gudlaugur miał 20 lat, jego ojciec odkrył, że jest on homoseksualistą. Wywiązała się między nimi awantura, chłopak popchnął swojego ojca, ten stoczył się w dół, złamał kręgosłup i do końca życia został sparaliżowany od pasa w dół. Po tym zdarzeniu Gudlaugur uciekł z domu i porzucił szkołę. Jego ojcieci nigdy później nie chciał nawet słyszeć jego imienia.

Jakie jest zakończenie „Głosu”? – Po rozwiązaniu sprawy zabójstwa portiera, Erlendur wymeldowuje się z hotelu i spędza wigilię ze swoją córką. Tego też dnia otrzymuje telefon od Valgerdur ze swiątecznymi życzeniami.

Głos – Bohaterowie

Erlendur Sveinsson – Inspektor policji zajmujący sie wyjaśnieniem zabójstwa portiera. Gdy tylko rozpoczyna śledztwo, postanawia zamieszkać w hotelu. Jego częstym gościem jest córka Eva Lind.

Elinborg – Policjantka badająca zabójstwo portiera. W przerwach między pracą zajmuje się przygotowaniami do świąt.

Sigurdur Oli – Policjant badający zabójstwo portiera. W raz ze swoją partnerka, Bergthora, od kilku miesięcy bezskutecznie starają się o dziecko.

Eva Lind – Córka Erlendur. Od czasu poronienia, czyli od ośmiu miesięcy, nie bierze narkotyków. Często spotyka się z ojcem co jest dla nich obojga sytuacją nową. Walczy z wyrzutami sumienia po stracie dziecka.

Sindriego Snaera – Syn Erlendur, z którym w najlepszym wypadku widuje się raz w roku w okolicy Świąt Bożego Narodzenia. Pracuje na prowincji.

Valgerdur – Laborantka sądowa, która wdaje się w romans z Erlendurem. Jednak jej intencje nie są jasne. Jest w trudnym okresie gdy dowiedziała się, że jej mąż od dwóch lat ją zdradza. Początkowo kontakty z Erlendurem mają być zemstą na swoim mężu.

Gudlaugur – Zamordowany portier pracujący w hotelu od 20 lat. Nie lubił zadawać się z ludźmi, zajmował się sam sobą. Miał być mikołajem podczas zabawy dla dzieci pracowników i gości.

Marion Briem – Policjantka na emeryturze. Pracowała w wydziale śledczym od początku jego istnienia, współpracowała z Erlendurem, któremu ciągle bezinteresownie stara się pomagać. Przed laty ich relacje nie były najlepsze, być może dlatego, że Erlendur widział w niej swoje odbicie.

Henry Wapshott – Brytyjski turysta zakwaterowany w hotelu. Jest bezdzietnym kawalerem, urodził się tuż przed drugą wojną światową. Jest kolekcjonerem płyt winylowych i właśnie z tego powodu przyjechał na Islandię. W przeszłości dwukrotnie skazany za przestępstwa seksualne wobec dzieci.

Ösp – Dwudziestokilkuletnia pokojówka hotelowa. To ona znajduje ciało portiera.

Reynir – Uzależniony od narkotyków oraz wiecznie zadłużony brat Ösp.

Rosant – Kierownik Sali w hotelu.

Głos – Recenzja

Wydawać by się mogło, że lekko prószący śnieg, turyści radośnie śpiewający kolędy i ogólnie świąteczny nastrój są zapowiedzą lżejszej historii niż to do tej pory miało miejsce w serii z Inspektorem Erlendurem. Jednak Arnaldur Indridason nie daje nam wytchnienia i po raz kolejny serwuje nam gorzką historię. W piątej części tej islandzkiej serii, Erlendur Sveinsson zostaje wezwany do dużego, zatłoczonego hotelu w szczycie świątecznego sezonu. W jego piwnicy zostają znalezione zwłoki portiera, ubranego w strój Świętego Mikołaja z nałożoną prezerwatywą na członku.

Ofiarą jest Gudlauger, który mieszkał w niewielkim pokoju w piwnicy hotelu. Gdy policja próbuje się dowiedzieć od pracowników czegoś więcej o zamordowanym, niespodziewanie spotyka się z niechęcią i oporem. Pomimo, że „Gulli” mieszkał od dwudziestu lat w piwnicy i pracował jako złota rączka, to praktycznie nikt nic nie wie o nim. W tym samym czasie Erlendura próbuje na nowo ułożyć sobie relację z Evą Lind. Córką, z którą nie utrzymywał kontaktu praktycznie od jej urodzenia. Dziewczyna próbuje skończyć z uzależnieniem od narkotyków jednak przeszłość ciągle do niej wraca i przez to szuka oparcia w swoim ojcu.


Zobacz również: Najlepsze islandzkie kryminały


Jest to nietypowy kryminał jak na Arnaldura Indridasona, czerpie on wiele z klasycznej formuły „zagadki zamkniętego pokoju”. Cała powieść rozgrywa się w jednym miejscu w przeciągu trzech, czterech dni. Główny bohater postanawia nawet zarezerwować pokój w hotelu, sam do końca nie rozumiejąc po co. By uciec przed świąteczną samotnością? A może by lepiej zrozumieć wszystkie zawiłości wśród pracowników?

Jednak po za tym jest to typowy skandynawski kryminał ze wszystkim cechami tego gatunku. Fabuła rozwija się leniwie, jest wiele poszlak, które w większości mają zmylić czytelnika i pokazać mu, że za każdym człowiekiem stoją jakieś problemy. I właśnie „Głos” Arnaldura Indridason to nie tylko główny wątek ale również, a może przede wszystkim, wątki poboczne pokazujące kruchość życia rodzinnego. To jak czas nie leczy ran, a jedynie je potęguje. Wszystkie te historie są doskonałym odbiciem życia głównego bohatera, który w nich się przegląda i coraz bardziej obwinia za los swoich dzieci.

Głos – Ciekawostki

Nóż – Policja ma problem z odnalezieniem narzędzia zbrodni, którym został zabity Gudlaugur. Wszystko przez to, że morderca odłożył go na miejsce czyli do kuchni. Jak się okazało był to nóż, którego goście używali w restauracji przy szwedzkim stole. Prawdopodobnie właśnie tego noża użył Erlendur na kilka godzin po morderstwie odwiedzając restaurację.

Shirley Temple – W pokoju zamordowanego znajduje się plakat z Shirley Temple z filmu „The Little Princess”. Aktorka ta była dziecięcą gwiazdą jednak z czasem jej blask przeminął podobnie jak głównego bohatera.

Shirley Temple - The Little Princess

źródło: imdb.com

Hotel – Miejsce akcji książki. To drugi największy hotel w Islandii, w którym głównie zatrzymują się turyści z zagranicy oraz ludzie z prowincji przyjeżdżający do Reykjaviku. Jest pełen barwnych postaci, z których każda ma coś do ukrycia i skrywa jakąś tajemnicę co znacznie utrudnia śledztwo. Dodatkowo dla większości pracowników hotelu, zabójstwo w piwnicy jest jedynie kłopotem, który oznacza czasowe perturbacje w działaniach marketingowo-reklamowych. Nikt nie przejmuje się zmarłym oraz jego rodziną.

x